De dag waarop mijn gemis overspoeld word met pijn, met verdriet.
Dit jaar niet, dit jaar zal ook ik aan moederdag doen.
Ik zal een cadeau kopen, in gedachten.
Ik zal het mijn moeder overhandigen, in gedachten.
Ik zal haar dankbare kussen ontvangen, in gedachten.
Samen zullen wij deze dag koesteren.
Een dag zoals hij hoort te zijn.
Moeder en dochter samen, nooit gescheiden van elkaar.
Ik zou haar hand pakken en tegen mijn gezicht houden.
Geborgenheid, liefde willen voelen.
Ik zou haar aankijken en niets willen zeggen, de stilte mag voor zich spreken.
De dag zou vervult worden met moeder-dochter dingen.
We zouden gaan shoppen en het alleen maar over meiden dingen hebben.
Ik zou haar om advies vragen en aan haar lippen hangen als ze me raad geeft.
Ik zou mezelf erop betrappen dat als ik weer naar mijn moeder kijk, ik kriebels krijg.
Ik zou me beseffen, dat wat wij samen hebben, een pracht is.
Een pracht welke alleen vandaag, op moederdag, weer even beleefd mag worden.
Ik zou mijn moeder bellen, keer op keer.
Mijn moeder zou me dan verteld hebben hoe trots ze op me is.
Ik zou glunderen, me bedenken dat ik het inderdaad zo slecht nog niet heb gedaan.
We zouden samen om haar ziekte lachen, zo hard dat we het weg lachen.
Het zou verdwijnen, als sneeuw voor de zon.
We zouden beseffen dat we samen een toekomst voor ons hebben.
Geen afscheid, geen tranen, geen gemis.
Ik zou niet meer naast haar kist hoeven te staan om te vertellen
hoe erg ik haar ga missen.
Ik zou niet terug hoeven te keren naar dat akelige lege huis.
Nee, keer op keer zouden wij samen moederdag vieren, ongeacht de dag.
We zouden besluiten dat moederdag geen datum meer zou mogen hebben,
En dat we eindelijk, eindeloos van elkaars gezelschap, mogen genieten!
Moederdag, ik kijk er nu al naar uit
Laat wat van je horen