Ze steken naalden in je aders,
meer naast dan in,
een druppel bloed op het stijfgestreken laken.
Oranjekleurige chemo
druppelt in je arm,
Seveso uit een baxter,
ijsblokjes in je mond,
het braken nadien.
een lading stralen
op je borst, de deugniet,
tsjernobyl uit een buis.
plukken haar door het huis gemorst,
aders rusten als strengen
op je stukgespoten arm.
Je pruik die ’s nachts op de nachttafel rust,
de aarzelende klop op de
badkamerdeur:
mama, mag ik binnen?
Je tong als een rauwe lap vlees,
je mond die alle cocktails kent:
lidoca
Laat wat van je horen