Een dag in morgendauw geboren,
de nevelen bedekken diepe voren.
Het land dat door de zon ontwaakt.
Met spinnenwebben mooi geweven.
Als kralen door de dauw geregen,
en door de zon zacht aangeraakt.
En’t zonlicht speelde met haar lijnen.
Als morgendauw dan gaat verdwijnen.
De hemel krijgt haar blauwe gloed.
Begint haar schoonheid te ontplooien.
De zon haar warmte weer gaat strooien.
En weer een nieuwe dag ontmoet.
Laat wat van je horen