Een moordenaar!

Een moordenaar!

Een vader heeft zijn dochter vermoord,
Al deed dit pijn…hij moest dit doen!
Zij werd door de Brusselse Nieuwstraat bekoord,
Hij doodde haar om de smet op zijn blazoen.

Ik kijk in die doodse, betraande ogen
En luister naar zijn gebroken stem;
Op geen enkel ogenblik heeft hij gelogen,
Voor zijn geloof en eer kende hij geen rem.

Ik probeer deze vreemde man te begrijpen;
Hij kwam met zijn familie uit dat verre land.
Zijn dochter wilde onze gewoontes grijpen,
En heeft zo de eer van haar vader verpand.

In koele bloede en met pijn in zijn hart
heeft hij zijn kind van ’t leven benomen;
Hoofd geheven wacht hij tot het proces start;
Hij volbracht wat de eer hem had geboden.