Diep in de put

Diep in de put waar haar gebeente ligt,
verschijnt hij elke avond als haar slaaf
en maakt haar uit elkaar gevallen lichaam gaaf
en brengt weer trekken aan op haar gezicht.

Wanneer zij op haar voetstuk zich verheft,
kracht, aan zijn spijt ontleend, haar schouders schraagt
en hij – van schuld vervulde dwerg – vergeving vraagt
voor wat zijn hand haar aangedaan heeft treft

hem van haar stalen mond het snijdend spreken.
Hij voelt van zijn geduld de vliezen breken
en steekt zijn mes ver in haar trotse rug.

Een held is hij. Hij heeft het kwaad bestreden.
Hij legt devoot en met zichzelf tevreden
het zware deksel op de put terug.