Vergeten zijn de mensen

Vergeten zijn de mensen
Die ploeterden in stadse straten
In Amsterdam, Parijs of Londen
Geen eten, geld of plek
waar ze slapen konden

Vergeten zijn de stinkende kleren
Waarin ze op klamme hoeken stonden
Op een dag zijn ze ook dood gegaan
Nu heerst de stilte,
op de hoek waar hij is heengegaan

Zaken, geld en grote verdiensten
Winst,status en hard beurs-gelach
Vervangen het zachte ruisen
Van het groen deinend wilgeblad

Zo ze vroeger op bankjes zaten
in parken, vol van lente,
vol van leven
de heren en dames van weleer
Konden nog over het echte leven praten

Spelend kind aan de vijverrand
Opa grinnikt wat vanachter zijn krant
Verderop staat een koopman te roepen
De voorbode van wat eens komen gaat

Vergeten is zijn naam en zijn geluid
Harde klinkers heeft hij beslapen
Maar vergeten zal ik hem niet
Want hij was de voorbode
van wat eens komen gaat.