Paniek vlijmt met een scherpe pijn
Als ik rustig zeg: ik ga nu maar
Die kalmte is slechts schijn
Een leugen, het is niet waar
Deinend als een stuurloos schip,
Ben ik losgeslagen van de kade
Zwalkend over golven van emotie
ver weg van de veilige haven
De storm huilt onafgebroken voort
En ik weet: ik zal verdrinken
Niemand die mijn kreten hoort
Ik voel me naar de diepte zinken
Dan word ik weggezogen onder water
Kolkend in een sterke stroom
Ik ontwaak met ogen nat van tranen
Gelukkig, het was slechts een nare droom…
Laat wat van je horen