Verscholen in het groen,
een camera geklemd in je hand,
je glimmende flits gericht
op een vogel
aan de waterkant.
Uiterlijk zo rustig,
maar van binnen slaat je hart
een balts van verlangen,
om hem op gevoelige plaat te vangen.
Je wacht, met engelengeduld,
op dat volmaakt moment,
dat hij jou in het aura van de zon
zijn schuchtere blik toezendt,
om hem te doen verstarren,
met een flits en zachte zoem
en hem liefdevol te schenken
eeuwige roem.
Even later vlucht hij weer,
naar de boezem der natuur,
maar hij weet niet dat hij straks
bij een knetterend vuur,
met zijn glanzend, kleurig verenpak
jou schenken mag,
de apotheose van de dag.
Laat wat van je horen