Ons ventje wordt groot

Wat word ons ventje alweer groot,
ik voel hem nog in mijn armen liggen, zo klein en bloot.

Nu gaat hij alweer bijna naar school, bijna vier.
Ik heb je leren lopen, eten en praten, wat een plezier.

Naar wat je allemaal probeerde
te zeggen,
was vaak wel even gissen.
Jeetje mannetje,
wat ga ik jouw dagelijkse
vrolijkheid toch vreselijk missen.

Maar het wordt tijd
om naar school te gaan,
tijd om zonder mijn bijzijn
op eigen benen te leren staan.

Veel nieuwe dingen leren
en lekker spelen is leuk en fijn,
maar het loslaten doet in een
moederhart toch best wel pijn.

Ik hoop dat je een mooie tijd
op school zal beleven
en al je liefde en vrolijkheid
aan de kinderen door zal geven.