Het was een maandag als andere,
of niet,
deze veranderde alles,
men hele leven, manier van leven
een dag later en het was voorbij,
prognose: “diabetes”
Een klap in het gezicht
Ik?
Ik?
Ik?
Ik hoop dat het weer zo een droom is maar,
dit keer niet.
Weken in het ziekenhuis, alles is veranderd,
terug thuis begint het gevecht.
Opletten en de mensen die zeggen dat ik moet relativeren,
zij weten niet wat het is, zij horen theorie,
geen praktijk,
krijg de emoties maar niet de baas,
alles lijkt moeilijker geworden,
alles lijkt tegenslag
of is dat het ook ?
Ik weet het niet meer,
ik moet gewoon blijven hopen op het wonder,
het wonder dat er nooit komen zal,
maar dit houdt me recht,
het hopen
voor altijd
…
Laat wat van je horen