Daar sta ik dan helemaal alleen

Daar sta ik dan
helemaal alleen,
in een kamer.
De muren zijn rood en
de vloer is geel.
En ik zelf, ik ben blauw.
Daar sta ik dan in die kamer,
nieman die van me houd.
Nooit iemand met me horen praten.
De kamer wordt eng,
en ik denk het ergste.
Zal er wel ooit iemand
van mij houden?
Ik weet het niet,
en mischien zal ik het
ook wel helemaal nooit weten.
En bij die vraag eindigt
mijn verdriet.