Wolken pakken zich samen voor de zon,
En de wind suist over het land.
Het kan niemand iets schelen,
Maar ik heb mezelf niet meer in de hand.
De regen klettert met harde slagen op het dak,
Maar ik hoor het niet.
Ik zit verlaten in mijn eigen wereld,
Denkend aan hoe iedereen mij verliet.
Fluisterende stemmen onhoorbaar,
Door het gedruis van de wind.
Klinkende klanken,
Verdorven voor het kind.
Het is niet eerlijk,
Toch leeft het voort.
De balans zoekende,
Want dat is duidelijk verstoord.
Laat wat van je horen