Tegen beter weten in
vervolgen ze hun pad,
de ongrijpbare horizon schaakmat.
Voetsporen van vroegere vrienden,
een leidraad
voor vervlogen vragen,
vergeten antwoorden.
Een enkele koele zeebries volstaat
opdat de onvolmaakte vleugels
naar betere oorden zouden leiden.
En waar angst om de hoek loert,
zal hij van zijn troon gestoten worden.
Een regime van hoffelijkheid zal
de scherven van geluk aaneenrijgen.
Wispelturig als de wind,
eenzaam als mijn woorden,
hunkerend als de dageraad,
positief als de vlechten in je haren.
Vergezel me op die tocht,
zoet ogende prinses van mij.
Vergezel me,
als ben je de verrassing van alledag,
getooid met tijdloze smaragden
op je naakte huid.
Sommige dagen zijn diamant,
sommige dagen zijn van steen.
Vreugde en arbeid voorbijgestreefd, gevangen in een kringloop,
impulsiever dan een slagader.
Het is het uur van volharding.
Een laatste zucht naar avontuur
zal een streep trekken
onder hun dubbelzinnig maar bij wijlen
oh zo heldhaftig bestaan.
Laat wat van je horen