De spiegel toont al beelden van het graf
Een levend lijk met veel te jonge ogen
Te licht bevonden maar te zwaar gewogen
De dood heeft weer een klusje bijna af
Op zoek naar het vermaledijde vet
Betast een iele hand de naakte feiten
Haar lichaam stoort zich niet aan de verwijten
Ze gaat steeds vaker schuldbewust naar bed
Na het ontbijt de vingers in de keel
Wat pillen die haar helpen bij ’t purgeren
Nog altijd duidt de spiegel op te veel
En ziet ze al die grammen aan zich kleven
Niemand die haar zo zal accepteren
Dus vasten zal ze… tot ze echt kan zweven.
Laat wat van je horen