Agsten

jou woede van die nacht
uit je angst voortgebracht
jou woede naar mij
en er gingen uren voorbij
ik slikte en slikte
tot ik innerlijk stikte

je eiste op mijn aandacht
vergat daarbij mijn opdracht
je had mij zo nodig
wat ik wilde was overbodig
maar mijn hulp stopte
en jij ontpopte

jou woede van die nacht
uit je angst voortgebracht
jou woede naar mij
en er gingen uren voorbij
ik slikte en slikte
tot ik innerlijk stikte

je vocht tegen je eigen demonen
je eigen patronen
dat ging zo verbaal
in je eigen spiraal
verweet mij zoveel falen
liep mijn ervaring te bepalen

jou woede van die nacht
uit je angst voortgebracht
jou woede naar mij
en er gingen uren voorbij
ik slikte en slikte
tot ik innerlijk stikte

pas toen ik mij verzette
tegen jou estafette
pas toen ik ophield te verdragen
zag jij je eigen misdragen
ik huilde en knapte
waarop jou mond dichtklapte

jou woede van die nacht
uit je angst voortgebracht
jou woede naar mij
en er gingen uren voorbij
ik slikte en slikte
tot ik innerlijk stikte

ik was woest om je verwijten
en begon ook wat te smijten
pas toen zag je in
je eigen waanzin
en we lachten heel hard
om ons eigen duistere zwart

jou woede van die nacht
uit je angst voortgebracht
jou woede naar mij
en er gingen uren voorbij
ik slikte en slikte
tot ik innerlijk stikte
ik slikte en slikte
tot ik het niet langer pikte