Ik kijk in mijn eigen ogen,
maar kan mezelf moeilijk geloven
Alles is zwart op wit,
vooral als ik ergens mee zit
De ene keer voel ik me vrolijk,
de andere keer zwak
Ik ben dus gewoon, van hak op de tak
Kon ik maar zijn zoals ik wil zijn
Doen wat ik wil doen,
zonder die angst en al die pijn
Ik zeg iets tegen jou,
wat ik goed bedoel
Maar hoe kom ik over?
Als een scheve stoel
Zo bekijk ik het,
als ik jou vraag beantwoord
Het lijkt wel alsof iedereen
zich aan mij stoort
Ik bedoel het niet verkeerd,
maar zo voelt iedereen het wel
Hoe moet ik mezelf veranderen?
Of ga ik nu door een hel
Ik wil het niet,
ik wil door de hemel
Vliegen als een vogel,
kijken als een konijn
Ik wil mezelf terug vinden,
mezelf kunnen zijn
Laat wat van je horen