Een persoonlijkheidsstoornis

Ineens stond het zwart op wit
Dat ik vast in een persoonlijkheidstoornis zit.
Een persoonkijkheidsstoornis met de meeste trekken van borderline
Die diagnose is heel moeilijk
en doet pijn.
Ik probeer vaak uit te leggen wat er in me rond gaat en wat ik bedoel
dit is heel moeilijk want ik weet vaak zelf niet eens wat ik voel.
Mijn verdriet en pijn
is vaak heviger dan het
voor andere zal zijn.
Dit komt omdat ik mijn
emotie’s niet kan reguleren
dat is wat ik nu moet gaan leren.
Dan is er de angst dat
ik alleen word gelaten
En alles en iedereen kwijt zal raken.
Ik durf mezelf ook niet
echt meer te geven
Om de angst dat ze toch
weer snel weg zullen wezen.
Hierdoor is het ook dat
ik niet snel een relatie opbouw
Alleen als ik iemand door
en door vertrouw.
Ik voel me vaak
zo leeg en enorm alleen
En toch heb ik veel mensen om me heen.
Dan is er die enorme eenzaamheid
Die ik zelf vaak niet eens begrijp.
Mijn gevoel uiten
of dingen zeggen doe ik iet snel
Ik zeg vaak het gaat
goed ik red me wel.
Als ik dan alles af doe met een lach
is het vaak dat je een masker zag.
Vaak die onrust en niks voelt goed
Dat maakt dat ik dan lopen gaan moet.
Ik wil graag alles
vasthouden en controleren
Dit is iets wat nu
moeilijk is af te leren.
Zo kan ik geen grip
op mijn kooplust houden
En anders weet ik wel
weer mijn eten af te bouwen.
Of ik maak mezelf wel weer kapot
Maar dat voelt later helemaal
weer zo rot.
Mijn stemmingen vliegen
vaak op en neer
Ik weet het soms zelf ook niet meer.
Zo gaat het heel goed en dan weer niet
Dat onstabiele zorgt ook
weer voor veel verdriet.
In oordelen ben ik ook enorm goed
Vooral als het over mezelf gaan moet.
Ik kraak mezelf heel vaak af
Dat was iets wat ik
zelf niet eens zag.
Ook zie ik alles heel zwart of wit
Ik weet echt niet
waar het grijze bij mezelf zit.
Zo perfectoinistisch alles of niks
je moest eens weten
hoe vermoeiend dat is.
Ik moet mezelf nu een wijze geest gaan aan meten
Maar het is zo moeilijk want dit alles zit er zo in gesleten.
Het iks een enorm moeilijke strijd
En het ergste is het
kost zo enoem veel tijd.
Maar ik ga de strijd
met de borderline aan
En hoop toch ooit een andere
weg in te kunnen slaan.