Is het jouw wel eens opgevallen wat werkelijk is.
Wanneer je naar jezelf kan kijken.
Is er bij jou dan ook wat mis?
Het oordeel naar een ander
is de spiegeling van eigen waarde
plus de hoop dat ik verander.
Daarom is het nog niet verkeerd
Als je van je ervaring
dan ook maar leert.
Toch blijft het je eigen waarheid
waar je ook over oordeelt
Is wat je jezelf dus verwijt.
Ik hou me liever bezig
met mijn eigen ik.
dan het bewuste besef
dat een anders ervaring mij langzaam verstikt.
En waar ik toch mijn oordeel over vel
ben ik bewust van mijn eigen waarde,
Wat ik mezelf vertel.
Toch kan ik het niet laten
over een andermans keuzes,
te blijven denken en praten.
Het is iets van gewoon mens te zijn
ervaringen delen,
groot of klein.
Gaarne wens ik er wel van te blijven leren
zodat ik in mijn eigen verandering
mag blijven verkeren.
Tot het moment dat ik niets meer heb te doen
in vrijheid , op mijn tijd
Me weer in de hemel met engelen verzoen.
Oordeel dan echt niet meer.
De ervaring blijft mijn leer.
Laat wat van je horen