Je ziet ze voor je uit
kronkelend door de nacht
in een grauwe regenstraat
of in de ochtendmist
vluchtend voor de dag…
Zo’n asociaal, een vet secreet
bezopen van het geleende geld
waar hard voor is gewerkt
die handen bidden nu voor hem
mamma bewaakt de nacht…
Dan is er nog een broer
die lanterfanter hoert maar door
maar gaat zondags naar de kerk
met een verzopen moraal
zij wil het zo graag…
En dan nog vaderlief
verzuipt het laatste geld
sterft eens op zijn vriendin
zijn adem rot van huichelarij
wacht de trouw op zijn komst…
Ook omalief in huis
met alzheimer, een schuddend hoofd
slechts handen spreken nog
haar rekening geleegd, wacht op de stille dood
en zij zorgt slechts voor haar…
En toch, stierf zij als eerst
haar geest wilde niet meer
behandeld als een dweil, uitgewrongen
haar laatste weg in een blanke houten kist
daar zit oma en haar kroost met gebogen hoofd…
Laat wat van je horen