1001 gedichten om te lezen!
Ze rent een donker gebied.
Angstig, wanhopig, heeft
Verdriet.
Het is een leegste van
Oneindigheid.
Daar draagt ze de last van
Schuld en spijt.
Ze valt in een bodemloos gat.
Wat een grote pech is dat.
Ze blijf in wanhoop vissen.
Wie zal haar missen?
Ze word wakker in zweet.
Een deken is wat weg gleed.
Ze springt door het ruit.
Haar leven is nu uit.
Beoordeling: 10,00 Stemmen: 1 Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
Laat wat van je horen