Mijn allergrootste schat

Ik ga dood,
een klein beetje van binnen.
Eerste kind, intens geluk, vertel mij, wat moet ik beginnen.
Een moeder, totaal ontmoedigt, kan niet geloven dat sinds een enkel jaar alles, de band en inhoud, zo kan vervreemden.
Ik voel mij als een totale ontheemde, tegenover mijn grootste schat,
mijn eerste kind.
Wie oh wie, lieve God,
helpt mij dit kind te overwinnen.
Kan haar laten geloven, je kunt altijd opnieuw beginnen.
Jij zult je nooit zo alleen voelen, als ik mij nu van binnen voel.
Als jij later ouder bent,
weet jij pas wat jou mam bedoeld.
Ik hoop dan lief kind, voor jou, dat jou hartje nooit deze
pijn zal hoeven te verdragen.
Alleen hoop ik wel,
dat jij jezelf iets af zult vragen;
was ik dat kind?