Waar ben ik je verloren

Jij stak een dolk in mijn hart
En scheurde mijn ziel uiteen
Pijn, woede, onmacht
Verdriet, verdriet, verdriet
Mijn leven verloren
Mijn geest verdoofd
Is dit nu het leven?
Dit is sterven
Afscheid van mijn baken
Mijn rots in de branding
Mijn alles, mijn allles
Ons huwelijk een illusie
Een kaartenhuis ineengestort
Hoe kon je dit doen gebeuren?!
Waar ben ik je verloren
In die echtheid van ons bestaan?
Het bestaan van alledag, leven
Jij en ik, onze kinderen, dat was zijn
Met al zijn onvolmaaktheden
Met al zijn pieken en dalen
met al ons menselijk falen
Een hoge muur nu om je heen
Prikkeldraad erop, afstand
maar ook een poort erin
Soms staat de poort open
En vang ik een glimp van wie je was
Van wie ik dacht dat je was
Ik wil je een spiegel voorhouden
Maar die zit vol krassen
het beeld vertekend
Dit kunnen we niet!
Dit kan niet
Dit klopt niet
Eeen lege ziel
Een verscheurd hart.