De hoop heb ik opgegeven,
het gevecht is verloren.
Mijn lichaam verzaait met pijn en verdriet,
maar snappen dat doen anderen niet.
Mijn gedachten zijn geblokkeerd,
in mij is alles zwart.
Ik weet dat het nooit meer zal zijn als tevoren,
ik heb voor de zoveelste keer verloren.
Ik beweeg en ik adem,
maar leven doe ik niet.
Ik zit in een diep gat
en heb geen enkel stabiel pad.
Maar ergens in het duister,
zal toch een lichtpunt moeten zijn.
Ooit zal mijn geluk komen,
en zal het leven me voor al het verdriet belonen
Laat wat van je horen