Een eindeloze schaduw
Zo donker als zijn hart
Roerloos wachtend op datgene
Waarnaar hij zocht met smart
Hij wist niet van de ander
Van tranen van het niet weten
Verwijt hij nu degenen
Die wel konden vergeten
Het deed hem niets te weten
Er is geen iemand anders meer
Verwacht hij dat ik het vergeet
Dat ik het tegendeel beweer.
Laat wat van je horen