Het meer van tranen

Ik betast de grond,
met mijn naakte voeten.
Ik loop en raak de levende bomen aan.
Het mos groet mij vriendelijk.
Ik loop verder.
Door het groene wuivende gras.
Mijn voeten reiken het water.
Ik loop door,
totdat ik met mijn lichaam
in het meer van tranen sta.
Het is hemels blauw, en warm.
Ik voel alles tintelen,
en raak het zachte kiettelende
zand op de bodem.
Mijn bruinen lokken glansen,
Door de zonnen stralen,
die door de bomen weten te kruipen.
Mijn ogen veranderen van kleur, terwel ik zacht het water aai.
De druppels van mijn haren
lopen over mijn gezicht heen.
De bladeren van de hangende bomen,
verwarmen het hemels blauwe water.
Het geluid,
van waterdruppels vallend op het meer,
Is als het onbekende dat wetend word.
Ik huil, en mijn tranen
vullen het meer.
De bomen gaan opzij,
en een grote straal licht,
staat gericht op mij.
Ik voel liefde,
en hartstochtelijkheid.
Het licht laat mij zweven
uit het meer.
De laatste tranen,
druipen van mijn gezicht.
Mijn bruine ogen vallen dicht,
terwijl ik de warme handen voel
die mij verder brengen.
Mijn Laatste ademzucht galmt
mee met de muziek van de wind,
Lang de bladeren,
en het meer,
naar het geluk van het onbekende.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 8,75 Stemmen: 4

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten