Aan de hemel heel erg hoog
stond een verdrietige sterretje
het vroeg aan de regenboog
kan ik niet wat verder.
Het wou op reis in het heelal
ver van de aarde
waar hij niet was in een tranendal
maar weer kende de echte waarde.
Steeds weer zag je zijn tranen
ze vielen als druppels op de grond
weet jij waar ze van kwamen
er was iemand die het verstond.
Nog steeds staat het lichtje
voor mijn vensterraam
zie ik steeds zijn gezichtje
iedere avond staan.
Laat wat van je horen