Een jaar

Ik zit hier ‘s avonds laat nog achter de computer,
Muziekje aan en pratend via msn.
Blof komt voorbij.. “wat een mooie dag,
Wat een mooie dag voor de dood”.
Ik denk aan de dood en besef,
Dat het nu alweer een jaar geleden is.

Vorig jaar rond deze tijd ademde je nog (0.44).
Toen ging ’s ochtends vroeg de telefoon,
Ik kon niet tegen het geluid en nam op
Het ziekenhuis aan de lijn,
Papa en mama waren meteen op weg.
Ik was de enige die verder iets wist,
Uiteindelijk huilde ik mezelf in slaap.
Mijn ogen wilden bijna niet open,
Papa en mama aan mijn bed,
Ik wist het maar wilde het niet weten.

Een jaar geleden.
Beelden komen opeens weer bovendrijven,
Alles is in detail opgeslagen.
De pijn, de machteloosheid en het verdriet,
Het komt allemaal terug.
De beelden van de dagen flitsen voorbij,
Waarom kan ik nou niet aan de leuke dingen denken.

Wat nog steeds steekt,
En me nog steeds aan het huilen maakt.
Is het idee dat ik nooit meer ben langs geweest,
Ook al was je ziek, ik had het te druk.
Met mezelf, zoals altijd.
Ik probeerde het goed te maken,
Maar je was al weg.

Een jaar verder.
Nog steeds gemis op onverwachte momenten..

Een jaar verder.
Nog steeds te druk met mezelf…