De dag dat we onze liefste oma
helaas moesten verlaten.
Stil zit ik in mijn eentje aan de rand van het meer,
Het water glinstert mooi door de weerkaatsing van de zon..
Ik blijf naar het water kijken,
en kijk daar heb je het weer..
Stil, stil zit ik te denken
aan mijn herinneringen aan jou,
Nu het te laat is,
besef ik pas hoeveel
je voor me betekent,
ik hou van jou..
Waarom u?
ik wou alles met u delen,
nog zoveel dingen met u doen.
Waarom is het zo gegaan
en waarom zo snel?
allerlei vragen dringen tot me door.
Maar wie kan ze beantwoorden?
U stond altijd voor iedereen klaar.
Wie heeft u dit aangedaan?
Ik zit echt te turen in het meer,
telkens denk ik het,
keer op keer.
Jij de liefste oma van mij,
wat was er met je aan de hand?
kon ik je maar helpen..
Nee,na 3 februari 2009 niet meer.
De weken van te voren lachte u nog vrolijk met ons mee,
En dan krijg ik te horen dat
u ons helaas moest verlaten.
Het leek of me hele wereld instorten.
Ik barstte uit en vroeg me af,
hoe gaat het nu verder zonder u.
Liefste oma het is
blijkbaar de tijd om te gaan.
Maar vergeet niet alles wat u voor ons gedaan heb vergeten we niet.
U zult altijd in onze hartjes blijven.
Laat wat van je horen