De eerste val doet je veel pijn
de volgende voel je iets minder
die daarop volgt geeft wat hinder
en daarna hoort vallen bij jouw zijn.
Je weet ook niet meer dat je opstaat
want dieper kun je niet meer zinken
je stroomt mee en weigert te verdrinken
als je de kolkende sluis weer binnengaat.
De nevel in je hoofd mag niet verdwijnen
omdat je anders weet wat moet gebeuren
dat wat voor jou het zwaars is te verduren
het weten dat je ooit weer moet verschijnen
met kloppend hart staan voor de deuren
die je dicht wilt laten tot je laatste uren.
Laat wat van je horen