Vader de duivenmelker

Hoog aan de schalierode
pannen duivendaken
Dicht bij nostalgisch
rustend geroezemoes
Van spoorlijnen naar
Brussel en Gent,
hoorde men je teksten
en notenbalken kraken:
Merckx,Poulidor en blauwwitpen:
Kom,kom, en kom,
Kir,kir en kir.
Radio 1 op je portatiefje:
“De duiven worden gelost”.
Of bij mistig weder:”Noyon,Quivy,Saint-Quentin”.Wachten.Met de constateur.Even nerveus gemompel.
Soms piepte dan even de zolderdeur.
Uren,zaterdag en zondag,
kaartte je Na,
als keizer tussen pot en pint
in het Hof van Oranje en bij Frien, “Den Anker”
Er rustig beslagen over,bovendien.
De duiven op weduwnaarschap
Zijn nu al maanden dood, alweer.
En jij nam een ticket “heen en weer”.
Eergisteren werd jouw asse verspreid.
Een exotische vogel floot meewarig maar solidair in Lochristi met
op een tak in de weide met je mee.
Lente kwam in het land.
Nu,vader in de vlucht,
ben jij dood ten spijt.Ijdelheid.
Je zwermt en schermt
in de wijdse lucht.
Einde van een kindvriendelijke ambachtstijd.