De zwaarte van het leven
geeft even enkel verdriet
met vreugde niet omgeven
geen mens die het echt ziet
je ligt daar maar te wachten
dat de slaap eindelijk komt
maar diep in jouw gedachten
blijft staan wat je niet vond
je zoekt naar een mooi boek
om je zinnen te verzetten
maar kruipt weg in een hoek
wat valt er noch te redden
moe sleep je je vooruit
zodat de nacht voorbij gaat
de nacht kijk je door de open ruit
waarna je uitgeput je bed verlaat.
Laat wat van je horen