Heerlijk in het zonnetje.
Met het gezicht naar de zon gekeerd. Genietend van de warmte die
als stralen over je heen vloeit.
De bladzijden worden slechts omgeslagen om de indruk te
wekken dat het gelezen wordt.
Maar geen één letter wordt
toegelaten tot het brein.
De wind waait zacht,
alsof het enige vorm van beschaafdheid kent.
Het tilt het haar omhoog,
de lokken zweven op de kracht
van het onzichtbare.
Niets is te zien,
de ogen zijn gesloten…
Daarachter gebeurt het.
Met een enorme vaart langs
het water en de bergen.
Voor jezelf de snelheidslimit overtreffen.
Sneller gaan dan dat het
geluid je oren kan bereiken.
De beelden om je heen worden
slechts vegen,
door de snelheid,
niets te herkennen…
Stevige berg, je zwakt af.
Bovenaan zie je de weg steil naar beneden, haar eigen gang gaan.
Stopt even om te kijken,
voor te bereiden.
Dit wordt een vlucht over de weg.
Je zet af…
Maar helaas,
een hard geluid verbreekt de droom. De schoolbel brengt je terug
naar de waarheid.
Sluit het geschiendenisboek,
de hel gaat verder…
Laat wat van je horen