Je woorden vermengen zich met de lucht
en ik blijf ernaar kijken
want zelfs als jij alleen al kucht
laat je alles blijken
Je opende je eigen deur
En sloot daarbij de mijne
het is jou waarom ik treur
alstjeblieft, sluit de zijne
Mijn ogen groot, mijn hart in twee
Zoekend naar een blik van herkenning
Vind jezelf,echt,ik zoek mee
Ik ga uitgebreid op verkenning
Je praat, je praat en vraagt niet meer
bent alles wat je zelf niet wil
het doet ons allemaal zo’n zeer
Of heel manisch, of heel kil
Je ogen verdrietig, of heel zwart
Je lichaam is er nog
maar waar is nou je moederhart?
je bent er, maar toch…
is het alsof je bent gestorven…
Laat wat van je horen