Tranen van verdriet,
Tranen van bedrog.
Hij die het allemaal aanziet.
Het boeit hem niet, toch?
Inelkaar gedoken van pijn.
Een vage blik omhoog,
Een glimlach, zoals het hoort te zijn.
Maar toch nog een traan in het oog.
Geen moeite om de waarheid te vertellen.
Laten wegrotten van de pijn.
Mijn hart te laten kwellen.
Niet te zeggen hoe het hoorde te zijn.
De herinneringen van pas geleden,
Zwart gemaakt met stift.
Woorden die mijn hart sneden.
Staan in mijn geheugen gegrift.
Elke glimlach op mijn gezicht.
Elke lach die het verraad,
Dat ik voor mijn verdriet ben gezwicht.
Hoor iedereen zeggen, het is niet te laat.
Nu, leven in het heden.
Omhoog kijken naar het licht.
Het behoort tot het verleden,
Terug naar het dagelijkse evenwicht.
Laat wat van je horen