Ik heb een wegenkaart getekend, van je ogen naar je hart.
Het spijt me dat het niet eerder af was, het was moeilijker dan gedacht.
De rode lijnen zijn de hoofdwegen, waar het meeste gevoel in zit.
De groene stroken zijn zijwegen, waar je gedachten naar af kunnen dwalen.
De stippellijn staat voor wegen die nog moeten aangelegd.
Dat duurt waarschijnlijk nog even, heeft de hoofdaannemer gezegd.
De meeste beelden volgen nu, de uitweg naar je oren en komen nooit bij je hart aan.
Verhalen en realiteit die je niet wil horen, die je snel wil laten gaan.
Maar sluit niet meer je ogen voor de wereld om je heen, maar kijk, voel, huil en geniet.
Voor alle beelden die je ziet en besef goed: je bent niet alleen, niet alleen in je verdriet.
Laat wat van je horen