Toen kwam dat ene woord

Mama, die tijden met jou,
waren zo super.
Die tijden met jou,
zijn niet te vergeten.

Maar toen kwam dat ene woord,
dat ene woord dat ik niet wou horen,
de tranen sprongen in mijn ogen,
dat ene woord dat ik niet wou geloven.

Je was altijd zo sterk vol kracht,
waarom overkomt jou dit?
Onthoudt altijd die woorden,
die ik voor het laatst
tegen jou heb gezegd:

mama, jij bent mijn trots,
mijn leven,
jij bent die persoon
die voor haar eigen leven vecht.

Voor altijd dat ene speciale plekje,
in mijn hart,
die nooit iemand anders kan krijgen, behalve jij.

Ik blijf in je geloven.