Nadat mijn zintuigen hadden waargenomen
Zijn signalen uit de geest ontschoten
Gedachten gaan links, rechts, op en neer
Nimmer komen zij nog tot inkeer
Bloederige gedachten over het moorden
Het omleggen van signalen die mij storen
Daar waar verwonden alleen maar leidt
Dan niets anders dan onduidelijke narigheid
Met de ziel onder de arm ga ik naar buiten
Deze probeerde mij wederom op te sluiten
Te verbannen naar de diepste geheimen
Waar mij niets restte dan gevoelloze pijn te lijden
Probeer afscheid te nemen van mijn eigen leed
Hetgeen wat mij bewust op het levenspad afsneed
Waar het me dwong te springen in het diepe onbekende
Ik voorgoed van het geplaveide pad af wendde
Ben mijn zintuigen zeer dankbaar voor het feit
Het mij behoedde voor geplande narigheid
Aan het leven van een rechte weg is een einde gekomen
Terug naar het leven dat leek mij te was ontnomen.
Laat wat van je horen