Onzeker maar niet meer alleen

Kijk stil
Naar de lege muur voor me
Waar ik al veel naar gekeken heb
Waar ontelbare littekens in staan

Weet niet
Wat er nog meer gaat komen
Wanneer zal ik vrij zijn
Weer normaal kunnen dromen

Voel nog steeds
De pijnlijke woorden
Die in mijn huid snede
Als kleine splinters glas

Vraag me af
Wat ik nog moet weten
Zodat ik eraan kan werken
Om alles te vergeten

Ben nog steeds bang
Voor kwetsende dingen
Die me herinneren
Wat ik ooit ben geweest.