Terug in de tijd

Kon ik maar terug in de tijd.
Ik heb soms gewoon zo’n spijt.
Spijt, dat ik niet heb kunnen doen
Waar mijn hart naar verlangt.

Is het nu dan echt te laat?
Moet ik dan voor altijd blijven hopen dat het ooit anders gaat?
Het voelt gewoon niet goed, diep van binnen
Het valt niet te beschrijven in woorden of zinnen

Na al die tijd is me duidelijk geworden
Wat verlangen is.
Verlangen naar liefde, geluk
Verlangen naar jou, dat gaat nooit stuk

Ooit was de liefde voor mij een golf van vrijheid
Ik herinner me de glimlach op mijn gezicht
Een mooie straal zonlicht
Die mijn leven weer liet stralen
Maar ik weet nu niet meer waar ik die kracht vandaan moet halen
De kracht om ons een te laten zijn
En dat we onze liefde weghouden bij pijn.

Kom en zoek me, zorg dat mijn verlangen voor altijd verdwijnt.
Dat mijn liefde voor jou nooit meer verkleind
Zorg dat onze liefde voor eeuwig zal bestaan
Beloof me dat je nooit meer bij me weg zal gaan
Zorg dat het kan zijn zoals mijn mooiste dromen
Zorg dat die tot werkelijk kunnen komen.
Beloof me nooit alleen te laten
Laat me nooit alleen achter in de kou
Warm me op en weet dan dat ik van je hou

Ik denk aan jou, iedere dag weer
Ik hou van jou, steeds meer en meer
Ik wil je gewoon kunnen vastpakken
Waarom lijk je toch zo onbereikbaar?
Het is toch zeker waar
Dat je van me houd, net zoveel als ik van jou
Je weet toch dat jij die persoon bent waar ik zo op bouw
Ik wil je echt niet meer kwijt
Kom en zoek me, verklein mijn spijt.