Mijn armen zijn moe
mijn ogen ook
ik vang uren
ongefilterd
zie geen dagen meer
deuren, de uitweg
ik sluit ze, vluchtig
wanneer leven, grillig
zich opdringt
later
kent geen stem
cirkelt in het heden
aanwezigheid
sterft, met een uurtje
elke dag.
Laat wat van je horen