Lijnen werden zachtjes doorgescheurd
Voeten dansten in het natte gras
Daar niemand ooit aanwezig was
Werden spinsels ingekleurd
Golven vloeiend door haar heen
Bundels kracht in witte as
Van duizenden ideeën over hoe het was
Doch deze wereld bleef voor haar alleen
Traag verwaait haar ontsnapte zucht
De stad ontwaakt, toont zijn eerste lijn
Van grijze rook in grauwe lucht
De wereld lokt met warme zonneschijn
Maar ze weet dat na haar vlucht
Het gras weer even dor zal zijn
Laat wat van je horen