Het gemak waarmee je wegwandelt
het plaveisel,
dat zonder opmerking niet meer op
je wacht.
Alleen en dienstbaar,
geinteresseerd in schoeisel
heel soms,
variatie
een blote voet of een gat in een sok.
Te veel menselijke maten.
En dan een euforische overgave,
een wegomlegging,
vogels spiegelen zich nu in de
natte keien,
Een worm kriebelt z’n kop.
Ze ligt er al jaren,
maar de laatste tijd met wat problemen….
de buren gaan te veel werken.
Het cement van zand werd
groen,
nieuw leven
wringt zich tussen de buren.
Mijn kei wil verhuizen,
en na jaren van liggen,
werd hij bestemmingsplan.
Mijn kei,
uiteindelijk
een bekijkkei in een siertuin.
Laat wat van je horen