Vandaag heb ik weer alles naar boven gehaald.
Het voelt alsof mijn lichaam is gestoken door naalden.
Ik voel dat de temperatuur van mijn ziel daalt
Waarom is God degene die mijn leven bepaald
Als ik het alleen kon zou het makkelijker zijn
Ik heb 2 voetsporen achtergelaten in mijn leven
De ene voet kiest voor het goede pad de andere voor het slechte pad
Elke keer als ik een traan laat vallen
Zie ik dat het letterlijk uitelkaar spat
Ik heb er eigelijk geen kracht meer voor
Maar ik doe net of ik heel sterk ben
Hoelang gaat dit nog door?
Ik beschrijf nu mijn gevoelens met een pen
Mijn mond kan mijn gevoelens niet eens onder woorden brengen
Komt het omdat ik mijn bloed en pijn steeds met elkaar moet mengen?
Tot nu toe heeft een mes mij alleen op de been gehouden
Ik zeg steeds tegen mezelf: Je moet je groothouden
Niemand mag zien dat jij huilt
Niemand moet de plek kennen waar jij schuilt
Dat is voor mij een teken van zwakte
Ik weet het is een rare gedachte
Maar ik kan alles wel alleen
Ik hoef niemand om me heen
Ik heb geen hulp nodig van anderen
Ik ben al bezig met veranderen
Ik heb gekozen voor het goeie pad
Maar nog steeds heb ik een grote pijn die ik niet kan verwerken
Ik wou dat ik alles en mijzelf in één keer kon wegwerken
Ze stelde mij de vraag heb jij lef om een einde aan je leven te brengen?
Ik antwoorde ja maar nu is het nog niet de goeie tijd
Ik weet ik krijg anders spijt
Ik blijf maar in mijn problemen zwemmen
Ik kom er wel uit
Ookal zie ik dat alles in mijn hoofd van kant naar kant stuit
En Vanbinnen en buiten doet alles zo’n pijn
Ik voelde me eerst heel groot maar nu opeens weer klein
Ik verlies het grip in mijn leven
Hoeveel dingen gaan mijn hart nog steken?
Laat wat van je horen