Sprookjesverhaal

De dagen gaan te snel,
en alle nachten alleen, zijn zo lang.
Zelfs als ik mijn ogen sluit
is er niks zwarts te zien.
Vrolijk word ik wakker
van het zonlicht, jouw licht.
Wordt het vadaag een keer mijn dag, misschien?

Stralen doe je altijd,
maar nu nog meer dan normaal.
Kortom, jij bent mijn hete,
stralende zon.
Zonder jou kan ik niet leven,
dan is alles zo donker en grijs.
Dat zou het einde zijn van mijn sprookjesverhaal

Je lach is genoeg om me
de hele dag te laten lachen.
Als ik je zie,
worden mijn zweetplekken,
groter dan normaal.
De wereld stopt even als we oogcontact hebben.
Komt er ooit een einde
aan dit sprookjesverhaal?

Als de zon weer opkomt,
weet ik dat er weer een nieuwe
kans is voor mij.
Hopelijk zie je
dat ik vandaag nog meer straal.
Maar wanneer de zon achter de horizon verdwijnt, is de laatste kans voorbij.
Dit was het laatste hoofdstuk van mijn sprookjesverhaal.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten