Mijn eenzame wandeling wordt steeds langer,
af en toe een rustpunt.
Naar weinig genoegen schiet het dan weer voort,
geleid door de sporen van het verleden, toch laat ik ze achter mij.
zo gebeurt het wel eens dat zij mij gezelschap komt houden,
zij kleurt mijn leven, samen maken we prachtige romantische schilderijen.
helaas stapt zij in de grijze stations der leven weer af,
en wordt mijn koers voort gezet, alleen.
nog altijd dezelfde lijn volgend,
maar niemand dat mij ziet.
het wordt tijd om eens over te stappen,
eindhalte onbekend.
Laat wat van je horen