Ze doet me denken aan mijn moeder,
klein, tenger doch strijdbaar
ik kom haar steeds weer tegen
stofzuigend, dweilend,
afstoffend in naam van de thuiszorg
bijna blind, hard pratend want dovig
herhalend en om een praatje verlegen,
zo mooi als je net dat stukje
herinnering oprakelt,
een mensje gloeit en weet weer van toen.
en dan ga je weg,
het werk is gedaan, of je haar nogmaals tegenkomt ligt
in een schema besloten.
Laat wat van je horen