Starend in het zwart met haar ogen vol tranen,
Op zoek naar een weg door de verstopte banen.
Een traan droop eenzaam langs haar wang,
Vele tranen volgden, het leek we jarenlang.
Elke traan volgde zijn eigen weg
Geen van hen wachtte, ze hoefden geen uitleg.
De tranen bleven in haar ogen staan
Nee, ze gingen er niet meer vandaan
Ze wou dat haar tranen op zouden gaan,
En ging heel dicht bij de verwarming staan.
Hopend op een nieuw begin,
Maar de warmte hielp evenmin.
Weer ziet ze een traan ontstaan,
Verdrietig kijkt ze naar de maan.
Wachtend tot haar vlammetje dooft,
Haar ogen eindelijk van de tranen beroofd
Laat wat van je horen