Schoonheid van Pijn

De lichten gaan uit overal rondom me,
Eén laatste kaars om
de nacht te verjagen,
En dan omringt de duisternis me.
Ik weet dat ik nog leef,
maar ik voel me alsof ik dood ben.

En alles wat ik nog kan doen
is accepteren dat het over is.
M’n dromen verdwenen als zand
uit de vuisten die ik gemaakt had.
Ik probeer het warm te krijgen maar ik krijg het alleen koud.

Ik voel me alsof ik wegglijd.
Nadat dit alles voorbij is,
zal ik nog steeds overblijven.
Nadat ik m’n laatste tranen heb gehuild, zal er schoonheid
zijn van pijn.

Alhoewel het niet vandaag zal zijn,
op een dag zal ik weer hopen,
en zal er schoonheid zijn van pijn.
Hij zal schoonheid van mijn pijn brengen.

M’n hele wereld is de pijn in me,
Het beste dat ik kan doen
is gewoon de dag doorkomen.
Wanneer het leven voordien
slechts een herinnering is,
vraag ik me af waarom Hij
me door deze pijn laat gaan.

En hoewel ik niet kan begrijpen waarom dit is gebeurd,
Ik weet dat ik dat wel zou kunnen wanneer ik op een dag terugkijk.
En dan zal ik zien hoe
Hij schoonheid bracht van as,
en mij als puur goud maakte dat gereinigd is door het vuur.

Hier sta ik, aan het einde van mij,
Proberend vast te houden
aan wat ik niet kan zien.
Ik ben vergeten hoe ik moet hopen,
deze nacht is zo lang,
maar ik houd vast aan Zijn belofte,
dat de ochtend zal komen!