Boven mij hangt een schaduw,
de schaduw van mijn ziel,
de schaduw van mijn zorgen.
Het duister gat waar ik in leef.
Geen lichtpunt,
geen teken,
geen hoop.
Alleen ik,
-die mezelf niet ben-
en het verscheurende duister,
die me opslorpt,
mijn tranen laat vloeien,
mijn glimlach bant,
en mijn laatste lichtpunt dooft,
met het water uit men ogen…
Laat wat van je horen