Rode handschoen

Geschreven door: Anoniem - Onderwerp: Verdriet gedichten

Ik smacht naar vrijheid,
Geen pijn maar blijheid.
Mijn tranen vallen op de grond,
als vrede nu toch maar bestond
Hoelang moet ik nog liegen?
Je kunt me niet bedriegen!
Straks moet ik naar zo’n kamp,
Daar is het vast een ramp.
Mijn rode handschoen laat ik vallen,
Onder mijn ogen staan wallen.
Ik ben ontdekt.
Wat zal mij kunnen redden?
Ik hoop de vrijheid hoe moet ik anders verder?